Autorką tekstu jest dr Regina Dębicz

Płomyki (floksy) Phlox to rośliny o szerokim zastosowaniu. Uprawia się zarówno ich wysokie i niskie gatunki bylinowe, jak i niski gatunek jednoroczny. Ale gatunki tych grup różnią się nie tylko wysokością.

Podstawowym gatunkiem tej grupy jest płomyk wiechowaty Phlox paniculata pochodzący z Ameryki Północnej. Do Europy sprowadzono go w połowie XVIII wieku, a sto lat później we Francji uzyskano jego pierwszą odmianę ogrodową. Obecnie uprawia się kilkaset odmian płomyka wiechowatego różniących się głównie barwą kwiatów i wysokością (60-120 centymetrów). Skala barw obejmuje wiele odcieni różu, czerwieni i fioletu, ale są też odmiany białe z oczkiem innej barwy, pstre, a także z kwiatami o kontrastowo zabarwionej obwódce płatka.

Kwiaty zebrane są na końcach sztywnych cienkich pędów w gęste, mocno rozgałęzione baldachogrona. Chociaż wszystkie odmiany kwitną w pełni lata, różnią się czasem zakwitania. Najwcześniejsze zakwitają w pierwszej połowie lipca, średnio-wczesne w drugiej połowie lipca, natomiast późne w połowie sierpnia. Każda z odmian kwitnie od 1,5 do 2 miesięcy.

Czas kwitnienia możemy również regulować sami. Wystarczy w maju przyciąć część pędów do połowy długości i w ten sposób, opóźniając ich zakwitnięcie, wydłużyć kwitnienie całej rośliny. Warto również wspomnieć o jednej niebanalnej cesze tej uroczej rośliny – kwiaty płomyka wiechowatego wydzielają bardzo przyjemną woń.

 

Niewielkie wymagania, wielka uroda

Płomyk wiechowaty może rosnąć niemal wszędzie, co jednak nie oznacza, że w każdym miejscu osiąga właściwe rozmiary i obficie kwitnie. Najlepiej sadzić go na stanowisku słonecznym lub półcienistym, na glebie żyznej, gliniasto-piaszczystej z dużą zawartością próchnicy o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Podłoże powinno być wilgotne, zwłaszcza na początku wegetacji.

Rośliny mają duże wymagania pokarmowe, dlatego do ich nawożenia stosujemy nawozy wieloskładnikowe (uwaga: unikajmy saletry amonowej, saletrzaku, siarczanu amonu i obornika!). Wskazane jest ściółkowanie wokół roślin torfem, kompostem lub przekompostowaną korą. Płomyk wiechowaty to bylina długowieczna, na jednym miejscu może rosnąć nawet kilkadziesiąt lat. Sygnałami do odmładzania kęp są słabsze kwitnienie i wzrost.

Najpopularniejsze byliny ogrodowe

Bezpośrednio po kwitnieniu (lub wiosną) rośliny wykopujemy, zdrewniałe środki kęp odrzucamy, a resztę dzielimy na kilkupędowe części tak, by każda miała dobrze rozwinięte korzenie i od razu sadzimy na zaplanowane miejsce. Roślinę możemy też rozmnażać z pędowych sadzonek wierzchołkowych lub z sadzonek korzeniowych. Rośliny tego gatunku sadzimy na rabatach bylinowych, wzdłuż ogrodzeń i ścieżek albo pojedynczo lub w małych grupach na trawniku. Możemy je też ścinać do wazonu.